ما همچنان در حال ادامه دادنیم. طبیعتا نشنونه‌ی زنده بودن و امیده. یاد اون شعر تاگور افتادم...اینکه نوزادی بدنیا میاد، نشونه اینه که خدا هنوز از انسان نومید نشده...

شورها در سره ای دوست. امیدوارم این وضع بخوبی ادامه پیدا کنه و بتونم این کارایی که دارمو جم کنم