سرکوبش که کنی، یه جایی خودشو نشون میده...

از این بدتر نمیشه دیگه. میشه؟ قبلا شده؟ خب پس هیچی.

بالاتر از سیاهی رنگی نیس. تو تقصیری نداری که این کار روحتو عذاب میده. تو تقصیری نداری که همیشه سعی میکنی درک کنی و حق بدی و یه جایی خسته میشی و از خسته شدنت، ناراحت میشن!

هر اتفاقی که افتاده و داره میوفته، فقط و فقط داره نشون میده که تنهایی. این اذیت شدنت واسه اینه که هنوز نمیخوای یا دوس نداری اینو باور کنی... البته حقم داری. سخته قبول کردنش.

حالم تلخه! سنگینه و عذاب‌آور...

این نیز میگذرد :))